In 1962 was het Belgische Rode Kruis op zoek naar betere communicatiemiddelen voor haar hulpdienst. De UBA stelde voor de bevoegdheid van haar leden en hun doeltreffend materiaal in dienst te stellen van humanitaire hulp.
Op 3 maart 1962 ondertekenden Z.K.H. Prins Albert van België, Voorzitter van het Belgische Rode Kruis, en René Vanmuysen (ON4VY), voorzitter van de UBA, de overeenkomst tussen beide organisaties om het radionoodnet op te richten.
ZKH Prins Albert, Minister Custers en andere personaliteiten tijdens de inhuldiging van ON4UB/ON5XA op de zetel van het Belgische Rode Kruis te Brussel.
De nationale zender van de UBA op het hoofdkwartier van het Belgische Rode Kruis in de zestigerjaren. ON4UB wordt ook ingezet als ON5XA voor het noodnet.
Een deel van het document dat de overeenkomst vastlegt tussen het Rode Kruis en de UBA. Voor de UBA tekende René Vanmuysen ex-ON4VY, voor het Rode Kruis tekende Prins Albert van België.
Het nationaal station van de UBA, ON4UB, werd permanent in de centrale zetel van het Rode Kruis geïnstalleerd en kon voor noodsituaties, met de roepnaam ON5XA, als centraal station worden ingezet. Een decametrisch station werd in iedere provinciale zetel van het Rode Kruis opgesteld en was in verbinding met het centraal station in de 80 meterband. Die stations werden bediend door vrijwilligers radioamateurs, leden van de UBA. Bovendien waren die stations in verbinding met hulpposten op het terrein, dank zij de mobiele stations van de UBA-radioamateurs. De mobiele verbindingen gebeurden op 80m en op VHF.
ZKH Prins Albert tekent de conventie R.K. - UBA.
ON4OL, operator van ON4UB op de Expo-58 wordt begroet door ZKH Koning Boudewijn.
De overeenkomst vergde de goedkeuring van de voogdijoverheid, die aan de radioamateurs van het noodnet de toelating moest verlenen om berichten voor rekening van het Rode Kruis door te zenden.
Terwijl vrijwilligers voor het noodnet tot 2001 op uitdrukkelijk verzoek van het Belgische Rode Kruis een speciale ministeriële machtiging kregen om deel te nemen aan het noodnet, Deze formaliteit is niet langer vereist sinds de laatste uitgave van het ministerieel besluit betreffende de radioamateurs (9/1/2001).
In het begin van de zestigerjaren beschikten de radioamateurs enkel over vergunningen voor vaste stations. De vrijwilligers van het radio-noodnet waren de eerste Belgische radioamateurs die de toelating bekwamen om mobiel uit te zenden. Eén jaar later, nadat het bewijs geleverd was dat de mobiele uitzendingen van de radioamateurs geen problemen opleverden, konden al de radioamateurs die de aanvraag deden een mobiele vergunning bekomen, ook zonder lid te zijn van het radionoodnet.
RK mobiel station
Het nut van het radionoodnet werd meermaals bewezen, vaak in dramatische omstandigheden.
Hoewel het Belgische Rode Kruis over de nodige telecommunicatiemiddelen beschikt, bleef de medewerking van de UBA-vrijwilligers steeds onontbeerlijk wanneer de communicatiemiddelen door een catastrofe in het gedrang kwamen. De technische bevoegdheid en de knowhow van de radioamateurs werden hierbij telkens naar waarde geschat.
Claude van Pottelsberghe de la Potterie, ON7TK en Rudy Devos, ON4AVG tijdens de RK-reddingsoperatie bij de schipbreuk van de Herald of Free Enterprise in 1987.
Willy Trenson, ON7TN en Carine Ramon, ON7LX bij dezelfde gelegenheid
Begin de jaren 2000 verwaterde de samenwerking met zowel het Rode Kruis Vlaanderen als Rode Kruis Wallonië. Enkel in Brussel bleef een intense samenwerking bestaan. Binnen de Rode Kruis regio's werd immers fors geïnvesteerd in telecommunicatiemiddelen en leek het Rode Kruis noodnet overbodig. De samenwerking tussen sommige Rode Kruis afdelingen bleef evenwel bestaan, maar verwaterde na zekere tijd.
Om het UBA radionoodnet nieuw leven in te blazen werd in 2007 beslist om het radionoodnet voortaan B-EARS (Belgian Emergency Amateur Radio Service) te noemen. Onder leiding van Jacques ON4AVJ werd een volledige nieuwe interne structuur opgebouwd. Er werd ook gekeken om een nieuwe overeenkomst te sluiten met het Rode Kruis Vlaanderen. Deze poging was echter zonder succes.
Het duurt een paar jaar om B-EARS vorm te geven. Er ontstaat een ganse structuur waarbij de verschillende regio's worden geïntegreerd. De B-EARS-structuur evolueert nog steeds en ontplooit regelmatig activiteiten in de vorm van oefeningen allerhande. Wil je meer te weten komen over B-EARS, ga gerust een kijkje nemen in de B-EARS-rubriek van deze website.
Logo B-EARS