Amateurfrequenties en Bandplanning
Radioamateurs mogen voor hun uitzendingen vrij gebruik maken van een gamma van frequenties die hen werden toegewezen, de zogenaamde AMATEURBANDEN.
Deze frequenties worden toegewezen door de ITU (International Telecomunications Union) dat een afdeling is van de Verenigde Naties.
Naargelang van de plaats in het frequentiespectrum noemt men deze banden HF-, VHF-, UHF- en SHF-banden.
HF zijn alle amateurfrequenties beneden de 30 MHz namelijk 1,8 MHz (160 meter), 3,5 MHz (80 meter), 5 MHz (60 meter), 7 MHz (40 meter), 10 MHz (30 meter), 14 MHz (20 meter), 18 MHz (17 meter), 21 MHz (15 meter), 24 MHz (12 meter) en 28 MHz (10 meter)
VHF 50 MHz (6 meter), 70 MHz (4 meter) en 144 Mhz (2 meter).
UHF 430 MHz (70 cm) en 1215 MHz (23 cm).
SHF 2300 MHz (13 cm), 3400 MHz (9 cm), 5650 MHz (5cm), 10000 MHz (3 cm) en 24000 MHz (1,2 cm).
De frequenties en het vermogen dat je mag gebruiken is afhankelijk van je vergunning en wordt bepaald door de overheid die je vergunning aflevert. In België dus het BIPT. Een overzicht hiervan vindt je op de UBA-website.
Internationaal wordt er onder de amateurs afgesproken om bepaalde gedeelten van deze banden voor te behouden voor specifieke modes. Dit noemt men een BANDPLANNING.
Deze afspraken worden gemaakt binnen de IARU (International Amateur Radio Union)
Binnen de IARU bestaan er 3 regios, en de bandplanning kan dus verschilllen per regio. Regio 1, 2 en 3.
Deze bandplanning zijn "aanbevelingen", individuele amateurs kunnen hier steeds van afwijken. Dit wordt echter niet als fair ervaren door de meerderheid van de radioamateurs.
Bandplanning IARU Region 1, waaronder ook BelgIë valt.
Bandplanning IARU Region 2
Bandplanning IARU Region 3
Buiten deze bandplannen zijn er landen die aan hun radioamateurs wettelijk nog een ander gebruik van de frequenties opleggen. (vb Japan en de USA)