In de wereld van de radioamateur wordt een niet-gecoördineerd baken soms ook wel een “ego-baken” genoemd.
Een dergelijk baken wordt namelijk meestal niet voor technische of wetenschappelijke doeleinden gebruikt. In plaats daarvan is het bedoeld om de exploitant “zijn roepnaam de wereld in te sturen”. Vandaar de naam.
Ze zijn vooral te zien in de 30 m-band (maar niet alleen daar), vooral vanuit Zuid-Europa (zie ook de screenshot IZ3DVW/B op 10129,5 kHz).
Bakenbeleid van IARU Regio 1
Volgens IARU Regio 1 staat het buiten kijf dat amateurradiobakens vele jaren een waardevolle dienst hebben bewezen aan radioamateurs en KW-luisteraars. Ze waren een soort indicator voor de beschikbaarheid van bepaalde propagatieroutes en dienden als basis voor spannende propagatiestudies. Dienovereenkomstig zijn in het IARU-bandplan enkele frequentiesegmenten op de banden tussen 14 en 28 MHz gereserveerd voor bakens.
Maar waarom niet onder 14 MHz? Welnu, de nationale verenigingen binnen IARU Regio 1 zijn het erover eens dat continu werkende bakens op de banden tussen 1,8 MHz en 10 MHz niet nodig zijn. Ze kunnen storingen veroorzaken bij normaal radioverkeer en anderen irriteren, ook al gebruiken ze slechts een klein vermogen.
Wat ego-bakens betreft, bestaat bovendien de zorg dat ze het prachtige idee van amateurradio, dat eigenlijk gericht is op onderzoek, techniek en internationale verstandhouding, zouden kunnen afzwakken. Er zijn ook andere mogelijkheden om de propagatieomstandigheden te controleren, zoals wspr.org, reversebeacon.net, pskreporter.info of www.ncdxf.org/beacon/. Welke gebruiken jullie?
Met dank aan DARC voor dit artikel